Van Furudal naar Tandsjoborg

Dinsdag 11 juli.
Vanmorgenvroeg regende het. Ik had brood besteld omdat ik weer vroeg op de fiets wilde maar pas om 8uur werd het brood afgeleverd. Gedurende het opbreken van de tent werd het al droog en dus beloofde het een mooie dat te worden. Maar, en je raad het al, net zoals gisteren gaf de TomTom mij een route tussen door, de gravelbaan. Wat doe je dan, luisteren of niet? Laten we het toch maar weer proberen omdat de weg er goed bijlag en er ook auto's die kant opgingen. Had ik het maar nooit gedaan, weer 15km klimmen en erachter komen dat het een doodlopend pad was. Alhoewel de vrachtwagen chauffeur die ik had gevraagd zij, als je doorrijdt dan kom je er wel maar dat zijn ongeveer nog 25kmters en 10 afslagen, je moet dus weten wat je doen, ik ben dus toch maar weer teruggegaan, wat gelukkig wel sneller ging omdat meerendeel terug bergafwaarts is. Terug bij het begin dus, eerst maar een happie eten want het was alweer 12 uur en Paultje kreeg alweer honger. Dus de veilige route gepakt en terug naar de E45. Een heel stuk daar naar toe, incl. Het koffie huisje waar ik op de heenreis had koffie gedronken, het was dus een bekende weg. Eindelijk op de E45, nog zo'n 15km van Orsa af, richting het noorden. Het heeft me er (nog) niet onder gekregen maar erg vrolijk wordt je er niet van, voorlopig maar geen gravel wegen meer. De E45 is de doorgaande weg, iets meer en groter verkeer, veel Campers en caravans en af en toe een mega vrachtwagen. Dat is het nadeel van deze route, maar afwijken van de route is een risico. Als je landkaart bekijkt zijn er veel doodlopende wegen die naar dorpjes met veel meren lopen, die moet ik dus niet hebben. Ik heb besloten om eerst maar eens 2 dagen te fietsen tot ik een redelijk dorp tegen kom, als ik die überhaupt nog tegen kom. Via Sveg naar Ytterhogdal voor de overnachting en dan door naar Ostersund, als dat lukt. Niet zozeer is de afstand en probleem maar de heuvels beginnen ook hoger te worden en dat vergt zijn tol. Nogmaals, je blijft aan het eten maar dan moet dat er wel zijn. Onderweg eettentjes gezien die leeg zijn en te koop worden aangeboden. Ik denk ook door al die Campers wordt er steeds minder gebruik van gemaakt. Mijn probleem is dat ik niet veel eten kan meenemen en toch redelijk wat nodig ben om energie te houden om de bulten de baas te blijven.
De camping waar ik nu sta (17:30uur) ligt in Tandsjoborg, een dorp met 5 huizen waarvan 2 leeg. De camping heeft een container met douches dus dat is goed geregeld. Om 8 uur komt er iemand langs om geld te innen maar ik ben bang dat er morgenvroeg geen brood wordt aangeboden want er is gewoon verder helemaal niks. Ik hoop dat ik dan wat kan eten in Sveg. De ochtend moet dan maar op koeken met koffie. Geen vrolijke boel om je heen. Nu weet ik dat je dit kunt verwachten maar om het echt te ervaren is toch iets anders. Hier kun je je moeilijk op voorbereiden. Het begint echt zijn tol te eisen dat de omgeving zo verlaten is. Je zou verwachten dat, zoals wij de wegen in Nederland kennen, een hoofdroute naar het noorden, toch iets meer voorzieningen zou hebben, er rijd veel verkeer langs en daar moet iets voor geregeld zijn. Het verschil is dat ik 100km per dag doe en je met de auto 500km per dag doet waardoor je dan genoeg hebt aan de weinige voorzieningen. Het land is niet echt op fietsen ingericht, dat valt me zwaar.